Προσωρινά ερχόμαστε σε αυτόν τον τόπο. Έτσι είναι η ζωή. Ένα γρήγορο πέρασμα…
Για να έρθει ο θάνατος στο τέλος. Καθολικός, ασυγκίνητος, χωρίς να ξέρει να κάνει διακρίσεις.
Ίσως αυτό να ναι το πρόβλημα. Το γεγονός ότι δεν το βλέπουμε. Ότι δεν το αναγνωρίζουμε.
Ίσως και να ‘ναι το γεγονός ότι δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε.
Έτσι, αφιερώνουμε στα πλούτη τη ζωή μας. Στην καλοπέραση. Στην ηδονή. Και όταν αυτά όλα λείπουνε, είμαστε δυστυχείς, και όταν αυτά υπάρχουνε, πάλι, δεν είμαστε γεμάτοι.
Είναι ο χρυσός αυτός, που βγαίνει από τη γη, μα είναι που πάλι πάντα, μετά τον θάνατο εκεί γυρίζει.
Εάν μπορούσαμε να το κατανοήσουμε, να το βιώσουμε αυτό, πόσο πιο ελεύθεροι θα ήμασταν; Πόσο πιο συγχωρητικοί και με μεγαλύτερη συμπόνια ο ένας απέναντι στον άλλον;
Ξεχνάμε πως είμαστε όλοι πρόσφυγες. Στον θάνατο απέναντι όλοι ίδιοι.
Και για αυτό τα πάθη, και οι μικρότητες, και οι ζήλιες, και οι εγωισμοί. Γι’ αυτό το τόσο το κακό. Και μην πας μακριά. Από το πως φέρεσαι στο σπίτι σου ξεκίνα.
‘’Δεν έχουμε πόλη μένουσαν εδώ’’, έτσι έλεγε, ‘’αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν’’.
Είμαστε όλοι πρόσφυγες.
Και όσο πιο γρήγορα, το καταλάβουμε αυτό, και όσο καλύτερα, τόσο πιο άνθρωποι, θα μπορέσουμε να γενούμε.
Για να έρθει ο θάνατος στο τέλος. Καθολικός, ασυγκίνητος, χωρίς να ξέρει να κάνει διακρίσεις.
Ίσως αυτό να ναι το πρόβλημα. Το γεγονός ότι δεν το βλέπουμε. Ότι δεν το αναγνωρίζουμε.
Ίσως και να ‘ναι το γεγονός ότι δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε.
Έτσι, αφιερώνουμε στα πλούτη τη ζωή μας. Στην καλοπέραση. Στην ηδονή. Και όταν αυτά όλα λείπουνε, είμαστε δυστυχείς, και όταν αυτά υπάρχουνε, πάλι, δεν είμαστε γεμάτοι.
Είναι ο χρυσός αυτός, που βγαίνει από τη γη, μα είναι που πάλι πάντα, μετά τον θάνατο εκεί γυρίζει.
Εάν μπορούσαμε να το κατανοήσουμε, να το βιώσουμε αυτό, πόσο πιο ελεύθεροι θα ήμασταν; Πόσο πιο συγχωρητικοί και με μεγαλύτερη συμπόνια ο ένας απέναντι στον άλλον;
Ξεχνάμε πως είμαστε όλοι πρόσφυγες. Στον θάνατο απέναντι όλοι ίδιοι.
Και για αυτό τα πάθη, και οι μικρότητες, και οι ζήλιες, και οι εγωισμοί. Γι’ αυτό το τόσο το κακό. Και μην πας μακριά. Από το πως φέρεσαι στο σπίτι σου ξεκίνα.
‘’Δεν έχουμε πόλη μένουσαν εδώ’’, έτσι έλεγε, ‘’αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν’’.
Είμαστε όλοι πρόσφυγες.
Και όσο πιο γρήγορα, το καταλάβουμε αυτό, και όσο καλύτερα, τόσο πιο άνθρωποι, θα μπορέσουμε να γενούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου